Aan de grens met Cambodja verwachten we ons aan problemen aan de immigratiepost: we lazen al meerdere verhalen van afzetterij en bedrog.

Op de 100^ste dag van onze reis stonden we op om 4u30 ’s morgens om onze trein naar Cambodja te halen. Na bijna 6u stonden we aan de grens, daar geraakten we vlotjes voorbij de immigratiedienst van Thailand. Nu verder naar deze van Cambodja waarvan we al heel wat verhalen lazen van mensen die werden afgezet door de officiële ambtenaren of bedrogen door Cambodjanen die zogezegd willen helpen. Wonderwel geraakten we ook hier door zonder enig probleem, maar hoorden wel dat de groep achter ons gedwongen werd om meer te betalen voor het visum dan de officiële prijs.

Met ons visum in handen moesten we nog een stempel halen bij de Arrivals, een gebouw zo’n 300 meter verder. Hier werd ons paspoort nog een keer grondig gecontroleerd, de man achter het loket was blijkbaar erg gefascineerd door de andere visums in ons paspoort en bleef hier maar doorheen bladeren. In nog geen half uurtje waren we de grensposten gepasseerd. We zochten een koppel die een taxi wilden delen en waren na 3u30 al in Siem Reap.

Tijdens deze rit zagen we al prachtige landschappen, je kan echt kilometers ver zien over de rijstvlaktes waar af en toe een palmboom opduikt en waar het gras mooie groenschakeringen  heeft van sappig vers tot donkergroen.

Zoals wel vaker gebeurt probeerde ook deze taxichauffeur ons af te zetten aan de rand van de stad waar een hoop tuk tuks je staan op te wachten, we zouden dan gratis met een tuk tuk mogen meerijden want onze taxichauffeur probeerde ons wijs te maken dat hij de stad niet in mocht met een vuile auto. Dit leek ons meer een goedkope uitvlucht, waar worden er in godsnaam boetes uitgeschreven voor het rijden met een vuile auto? We wisten dat dit kon gebeuren, dus wimpelden we zijn aanbod voor een gratis tuk tuk af, in dat geval zouden we naar een guesthouse van hun keuze gebracht worden waar zij dan de commissie opstrijken en daar hadden we geen zin in. Dus zeggen we onze chauffeur dat hij gewoon moet doorrijden en ons afzetten op de plaats waar we hadden afgesproken. Na wat gezeur reed hij dan toch zelf verder, maar passeerde (voor de schijn?) toch eerst via de carwash om zogezegd geen boete te krijgen van de politie voor zijn vuile auto.

Eens we in Siem Reap een guesthouse hadden gevonden zochten we een internetcafé om onze mails te checken, we wisten dat Steven en Stefanie, het koppel dat we in Rusland leerden kennen, in de buurt waren. Zij verwachtten ons blijkbaar al en zaten te wachten in de bar van hun guesthouse. Zo vierden we samen onze 100^ste reisdag met een cocktail.

De volgende ochtend ontbeten we samen, huurden daarna een fiets en reden naar de plaats waarvoor je naar Siem Reap komt: Angkor. 6 km buiten de stad begint het domein waarin zich Angkor Wat bevindt, dat was ineens ook de eerste tempel die we bezochten.

We kenden het gebouw min of meer van op postkaarten en affiches, maar waren toch onder de indruk. Angkor Wat is de grootste tempel uit dit gebied dus wandelden we hier een hele tijd rond voor we weer verder fietsten. ’s Middags aten we aan één van de vele kraampjes die zich aan de tempels bevinden en werden bestormd door kinderen met het menu van hun kraampje in de hand.

We besloten om vandaag de lange toer te doen en al zoveel mogelijk te zien. Bij onze tweede stop waren we nog meer overdonderd dan bij Angkor Wat. Bayon is een prachtige tempel waar 216 gezichten in de pilaren verwerkt zijn. Ook hier bleven we een hele tijd naar dit indrukwekkende  gebouw kijken alvorens we weer op de fiets stapten. De drie stops die daarop volgden werden steeds korter aangezien we nog heel wat kilometers moesten afleggen. Telkens werden we verrast door de mooie tempels, ook al zijn er van sommige niet veel meer over dan een ruïne.

Toen het begon te schemeren hadden we nog een goeie 15 kilometer te gaan voor we thuis waren. Dat op onverlichte wegen en zonder dat wijzelf een licht hadden op onze fiets, eigenlijk niet verantwoord maar we hadden geen keuze.

We sloten deze eerste dag Angkor, we kochten een driedagenpas, af met een happy pizza. Dit is een specialiteit van Cambodja waarbij er marihuana verwerkt wordt in je pizza. Wanneer je deze geserveerd krijgt zie je inderdaad een vreemde kleur in je pizza, maar meer happy werden we er toch niet van. Het enige wat we voelden is dat we heel erg slaperig werden, het duurde dan ook niet al te lang voor we in ons bed lagen.

De volgende ochtend zochten we een tuk tuk die ons naar Beng Mealea wilde brengen, één van de meest mysterieuze tempels van Angkor die 80 km buiten het centrum van Siem Reap ligt. Voor de ultieme Indiana Jones-ervaring moet je hiernaartoe omdat deze tempel nog in junglegebied ligt.

Pas in de helft van dit jaar werd dit gebied ontmijnt met de hulp van Duitsland.

Na bijna 2u rijden komen we aan de ingang van het domein, hier moeten we alweer 5 dollar per persoon bijbetalen, deze tempel is niet inbegrepen in onze 3-dagenpas van Angkor waarvoor we al 40 dollar moesten neertellen.

De tempel is inderdaad leuk om te bezoeken aangezien de jungle rondom rond niet volledig werd weggekapt zoals wel het geval is bij de andere tempels binnen Angkor. Het is een grote ruïne waarbij je over de rotsblokken moet klimmen om hem te kunnen bezoeken, gelukkig zijn er gidsen die je de weg tonen. Stukken van de ruïnes zijn overgroeid door bomen wat het Indiana Jones gehalte flink doet stijgen.

Deze dag sloten we af met een gesponsord etentje in “The Red Piano”, nog voor we ons eten bestelden regelden we al een foto met de eigenaar van dit restaurant en was onze opdracht geslaagd. We genoten ervan om lekker en uitgebreid te tafelen en dronken de heerlijke “Tomb Raider Cocktail”, dit was de favoriete cocktail van Angelina Jolie toen zij hier kwam dineren en bestaat uit Cointreau met limoensap en tonic.

Op onze derde “Angkordag” zochten we een nieuwe tuk tuk, gisteren hadden we een akkoord gemaakt met onze tuk tukker om ons 2 dagen rond te rijden, maar toen we ’s avonds afrekenden voor de eerste dag vroeg hij extra geld voor zijn familie. Dat wilden we niet geven, stel dat hij dan de volgende dag niet zou opduiken, dan waren wij ons geld kwijt. Daarop reed hij boos weg en zoals verwacht was hij deze ochtend niet op de afspraak.

Gelukkig vonden we voor hetzelfde bedrag dat we gisteren hadden onderhandeld een nieuwe chauffeur.

We starten met een bezoek aan het Land Mine Museum. De oprichter hiervan was vroeger zelf een soldaat en heeft enorm veel mijnen zelf geplaatst, nu doet hij het tegenovergestelde en graaft hij de mijnen op om ze te ontmantelen. In dit museum zie je welke verschillende soorten mijnen en bommen er gebruikt werden tijdens de oorlog en je ziet foto’s en verhalen van enkele slachtoffers hiervan.

Na dit bezoek rijden we nog een uur verder en komen aan Kbal Spean, een plek in de jungle waar er zich in de rivierbedding rotsen bevinden die uitgekerfd werden. We zagen hier heel wat afbeeldingen die we in de verschillende Angkor tempels hadden gezien, indrukwekkend om dit terug te vinden op zo’n afgelegen plek te midden van de jungle.

De wandeling door de jungle tot aan de rivierbedding is op zich al mooi en de moeite waard. We worden er echter op gewezen om niet van de paden af te dwalen aangezien we ons in mijngebied bevinden.

De laatste tempel die we bezoeken met onze driedagenpas is Banteay Srei. Hiervan wordt gezegd dat hij gemaakt moet zijn door een vrouw omdat de tekeningen zo zorgvuldig en gedetailleerd werden uitgekerfd. Deze tempel is heel erg goed bewaard gebleven en is inderdaad prachtig, hij behoort zelfs tot één van de meest verfijnde uitgraveringen ter wereld.

Lang genieten en rondkijken is er niet bij want er stopt een bus Japanners en van zodra zij uitstappen is de hele omgeving van hen. Ze lopen constant voor je voeten, ze worden aangetrokken door je fototoestel want van zodra je dat bovenhaalt staan ze vlak voor de lens en blijven lekker in de weg staan.

Ons plan was om deze laatste Angkordag af te sluiten met de zonsondergang aan Angkor Wat, de wolken beslisten daar echter anders over. Een goei uurtje voordat de zon zou ondergaan kwamen er dikke, witte wolken die de zon volledig verstopten en ons letterlijk en figuurlijk in de kou lieten staan.

Het is al weken geleden, maar we kunnen terug een t-shirt met lange mouwen gebruiken. ’s Avonds koelt het heel erg af en is het te kil om in short te blijven lopen.

Omdat we sinds onze aankomst in Siem Reap altijd volle dagen uit de stad waren om de tempels te bezoeken besloten we nog een extra nachtje hier te blijven. We ontdekten een heel gezellige avondmarkt met een toffe bar achterin. In Siem Reap vind je heel wat leuke restaurantjes en bars waar je kan bijkomen na een drukke dag van tempelbezoeken.

We laten ons nog een keer verwennen met een voetmassage, voor amper 4$ per persoon lig je hier een uur te relaxen.

Siem Reap was een heel erg geslaagde start, uiteraard zijn de tempels van Angkor een grote troef maar ook de stad op zich is gezellig en leuk vertoeven.