Verslag Brazilië

 

Foz do Iguaçu: vanuit Argentinië bezoeken we de Braziliaanse kant van de watervallen, naar onze mening is dit zeker niet minder spectaculair.

 

Na wat navraag en opzoekwerk komen we tot de constatatie dat het een pak goedkoper is om vanuit Puerto Iguazu (Argentinië) naar Sao Paolo (Brazilië) te reizen dan eerst de grens over te steken naar Foz do Iguaçu (Brazilië) en van daaruit een nationale busverbinding te nemen. Raar maar waar, het verschilt bijna de helft in prijs en dus vinden we het zeker de moeite om vanuit Argentinië te vertrekken.

Aangezien je de grens met Argentinië – Brazilië overgaat moet je uitgestempeld worden en later op de dag krijg je opnieuw een entry stempel van de Argentijnse douane. Voor Brazilië geldt dat niet, daar moet je geen grenscontrole passeren en krijg je dus geen stempels. Opgelet dus voor diegenen die vanuit Argentinië de gewone lokale bus nemen naar Foz do Iguaçu in Brazilië ! De buschauffeur stopt niet automatisch aan de Braziliaanse douane omdat dat niet noodzakelijk is voor de dagtoeristen aan het park. Wanneer je dus officieel Brazilië wil binnenkomen langs deze grensovergang heb je wel degelijk een entrystempel nodig en moet je de buschauffeur vragen om je af te zetten, zoniet kom je nadien in de problemen als je geen entrystempel kan voorleggen.

 

De grensformaliteiten verlopen allemaal heel erg vlot en op een klein half uurtje staan we aan de inkom van het park. We zijn veel later dan gisteren omdat dit park bijlage zo groot niet is en we dus minder tijd zullen nodig hebben. Het nadeel daarvan zijn de vele groepen die intussen ook zijn toegekomen en wringen en duwen om toch maar bij mekaar te kunnen blijven tussen de mensenmassa. Eens je de toegang betaald hebt ben je nog verre van het beginpunt, eerst volgt er nog een busrit van bijna een half uur voor je aan het wandelpad bent. In tegenstelling tot gisteren is er vandaag maar één pad dat je kan volgen, maar de uitzichten zijn toch heel verschillend.

 

Je ziet de watervallen van op een veel grotere afstand, maar op die manier heb je een goed overzicht over de enorme, lange rij van waterstromen. Ook vandaag vliegen er weer vogels rond waaronder grote roofvogels, maar het aantal vlinders is veel lager aan deze kant van het water. Telkens opnieuw zijn er verschillende uitkijkplatformen en krijg je de watervallen vanuit een andere invalshoek te zien, telkens opnieuw is dit indrukwekkend.

 

Bijna aan het einde van de wandelweg werd er een groot platform gebouwd en loop je als het ware de watermassa binnen. Ook hier bestaat er geen kans dat je jezelf droog kan houden, je komt tot dichtbij de vallende watermassa en de wind neemt de mist mee waarbij je binnen de kortste keren alweer doornat bent. Het is ronduit een geweldige ervaring om zo kortbij te kunnen komen dat we dat er wel voor over hebben. Gelukkig is het zonnetje intussen door de dikke wolkenmassa gebroken en drogen onze kleren snel.

De afsluiter van het wandelpad ligt langs een enorme muur van neerkomend water, het geluid dat hiermee gepaard gaat is bijna oorverdovend. Tenslotte kan je nog een lift nemen naar een hoger gelegen platform voor een fantastisch overzicht van bovenaf. Het is een gedrum en geduw en sommige mensen hebben niet het fatsoen om achteraan in de rij aan te schuiven. Dat is buiten Dave gerekend, al spreekt hij maar een half woord Spaans, ze begrijpen de boodschap en schuiven netjes door. Alhoewel, de oudjes onder de voorstekers vinden zich weer zielig genoeg om toch maar voor te kruipen zodat ze toch maar hun groep niet uit het oog verliezen. Je kan ze dan ook moeilijk naar achteren “stampen”, al verontschuldigen ze zich toch voor hun gedrag.

 

We zijn een pak sneller rond dan gisteren maar hebben vandaag ook van de pracht van dit landschap genoten. Het is en blijft spectaculair en iets dat je ooit in je leven moet gezien hebben.

 

’s Avonds in de hostel krijgen we het gezelschap van een Duits-Argentijns koppel dat we daarstraks aan de watervallen leerden kennen. Een beetje een bijzonder duo met een bijzondere levensdroom, maar het was een fijne babbel en een leuke afsluiter van deze dag.

Morgen laten we Argentinië, na 35 dagen, voorgoed achter ons. We zullen het land dan 5 keer binnen en buiten gegaan zijn, tijd om te vertrekken vinden we zo.