Bonito: een erg toepasselijke naam voor een dorp dat gelegen is langs iets wat omschreven wordt als de wonderen der natuur, snorkelen in kristalhelder rivierwater.

Om vanuit de Pantanal naar Bonito te geraken moeten we op zondag twee bussen nemen. De eerste brengt ons in anderhalf uur naar Miranda en daar stappen we na een half uurtje wachten over op het busje dat naar Bonito rijdt. Na een dik uur rijden gaat de asfaltweg over in een zandweg met het nodige gehobbel. Op nog geen kwartier van onze eindbestemming valt de bus plots stil, niets werkt nog. Daar staan we dan op een pikdonkere zandweg langs beide kanten omgeven door bossen. Dave snelt de chauffeur te hulp met een zaklamp en nog een paar andere passagiers zorgen voor meer licht. Telkens wanneer er een voertuig aankomt proberen ze met lichtsignalen aan te geven dat ze moeten vertragen. Een bromfietser merkt dat te laat op en knalt bijna achterop de stilstaande bus, nipt kan hij nog rechts voorbij rijden en valt daarop stil. Ook de takken die op een paar meter achter de bus in de grond werden gestoken om de aandacht van de aankomende bestuurders te trekken had hij blijkbaar niet opgemerkt. We mogen van geluk spreken dat er een handige man aan boord was die de bus na ongeveer een uur stilstaan weer in gang kreeg en zo geraakten we alsnog op een schappelijk uur in Bonito.

Terwijl ik me de volgende ochtend sta klaar te maken in de badkamer merk ik dat er iets op mijn bovenarm zit. Het is heel klein en lijkt op een beestje en wanneer ik het eraf trek voel ik mijn huid meebewegen. Het is al te laat wanneer ik door heb dat het een teek was en nu zit ik daar met een hoofdje of pootje in mijn arm. Uit schrik dat die teek misschien ziektes draagt probeert Dave het resterende minuscule deeltje eruit te halen met een naald, maar dat lukt niet. Niet veel later merk ik een tweede teek op net boven mijn knie en Dave haalt hem eraf met behulp van de tekentang. Dat werkt echt goed, gelukkig hadden we dat buiten onze first aid kit nog extra bijgekocht. We moeten bijna op uitstap vertrekken, maar toch wil ik dat stukje teek nog uit mijn arm. Dave haalt een scalpel tevoorschijn en begint aan zijn ingreep, de huid is veel dikker dan gedacht en het duurt even voor hij erdoor zit. Op dat moment komt onze taxi aan en moeten we vertrekken op uitstap, misschien straks nog een poging.

Via de hostel boekten we een snorkeltrip naar de Rio Da Prata, dat zou de allermooiste locatie zijn. Deze uitstap is zeker niet goedkoop en het rare is dat je je transport nog een keer apart moet regelen en betalen. We hebben geen idee waarom er geen pakketten worden aangeboden, al zou dat het niet goedkoper maken. Gelukkig leerden we gisteren op de bus een Duits-Oostenrijks koppel kennen en wilden zij met ons mee zodat we de kosten voor het transport kunnen delen.

Voor we de rivier in duiken gaan we ’s morgens eerst nog langs een Arapark, een plek waar deze grote papegaaien nesten. In een groot gat middenin het park zitten de ara’s op de roodbruine zijwanden, deze plek gebruiken ze als broedplaats. Persoonlijk vonden we dit niet heel speciaal, vooral omdat het aantal ara’s veel lager was dan we verwacht hadden. Het zijn wel knappe dieren, maar om bijna €10 per persoon inkom te betalen om naar dat gat te gaan kijken is toch wat teveel van het goeie.

Daarna volgt het hoogtepunt van deze dag: snorkelen in het kristalheldere water van de Rio Da Prata. Om aan het water te geraken moeten we eerst nog een stuk te voet afleggen door de bossen. 45 min. wandelen we met een wetsuit en wetshoes aan en de duikbril in de hand, wat een zicht om zo door het bos te lopen. Eens we de rivier bereiken worden ons de regels uitgelegd, het gaat er heel ecologisch aan toe en daarom moeten we een aantal dingen naleven. Om te beginnen mogen we geen zonnecrème gebruiken, tijdens het snorkelen mag je niets aanraken en in geen geval mag je op de bodem komen of je voeten neerzetten. Daarna gaan we van start voor de 2,6 km lange snorkeltrip.

Het water is zo helder en doorzichtig dat je de vissen ziet zwemmen nog voor je je hoofd onder water steekt. De omgeving is prachtig, de rivier loopt door dichtbebost gebied, puur natuur. De kleine visjes komen aan je benen, handen en lippen en dat kriebelt. Bij het vertrek zien we een kaaiman aan de rand van het water, maar intussen weten we dat zij volledig ongevaarlijk zijn.

Het snorkelen is gewoonweg prachtig, er zwemmen enorm veel vissen in de rivier al zijn het niet oneindig veel verschillende vissoorten. Toch gaat het van kleintjes tot enorme reuzen en ze zwemmen vlak voor je gezicht. De rivier is heel ondiep en op sommige plaatsen kom je maar net met je buik boven de bodem, maar dat maakt dus ook dat je vlakbij de prachtige, gekleurde vissen zwemt. Sommigen zijn heel nieuwsgierig en komen dichterbij, anderen blijven veilig op een afstand. We genieten enorm van deze toch wel speciale ervaring, voor ons tot zover de mooiste snorkeltrip die we maakten.

Na het einde van het eerste stukje zwemmen komen we aan een stroomversnelling die te gevaarlijk is en daarom moeten we een klein stukje over land afleggen. De gids wacht iedereen op en houd je tegen zodat je niet kan meegenomen worden door de stroming. Het water is echter heel ondiep op dat punt en de rotspunten steken gevaarlijk omhoog zodat je goed moet uitkijken wanneer je je voeten zet. De Duitse vrouw geraakt in paniek en trekt veel te snel haar benen in en haalt zo haar scheenbeen open aan een scherpe rots, dat moet genaaid worden. Nadat zij opgehaald werd voor verzorging gaan we verder en komen in een iets tragere versnelling terecht. De gids legt ons uit dat we goed moeten opletten voor de vele stenen en rotsen op de bodem maar je hebt gewoon de tijd niet om bij te sturen omdat de stroming je zo snel meevoert. We zijn dan ook heel blij dat we heelhuids door dit snelle stuk gekomen zijn.

Daarna gaan we opnieuw relaxt verder dobberen. De stroming op de rivier voert je rustig mee zodat je slechts af en toe moet zwemmen om vooruit te geraken. Onze benen mogen we niet gebruiken, dat zou de vissen doen schrikken en teveel golven veroorzaken. Na een tweetal kilometer komt deze rivier uit in een andere en het temperatuurverschil van 4° (kouder weliswaar) voelen we maar al te goed. Deze rivier is ook veel dieper en dat maakt de zichtbaarheid soms iets minder goed. Ook hier krijgen we een hindernissenparcours en moeten we niet alleen gevaarlijke rotsen ontwijken maar ook opletten voor de omgevallen bomen die op de bodem terecht kwamen. Één keer moeten we onder een boomstam doorzwemmen, de andere keren moeten we erover zwemmen en één keer moeten we ons opdrukken om over een dikke stam te geraken.

Een 500-tal meter voor het einde stappen we in een bootje en zelfs boven water heb je een geweldig zicht op het onderwaterleven. Doordat het water zo ongelofelijk helder is zie je rondom rond alle vissen zwemmen en zo kunnen we ook nog van de prachtige natuur rondom ons genieten. Wat een unieke en onvergetelijke ervaring ! Doordat er steeds maar kleine groepjes vertrekken is de hele snorkeltrip heel erg rustig en kan je volop genieten. De vissen zwemmen rustig om je heen, komen vlak voor je neus voorbij of kijken belangstellend in je richting. Een totaal andere ervaring dan snorkelen in zee waar je vaak golven hebt die het zicht belemmeren.

Voor we opnieuw naar de hostel vertrekken krijgen we nog een heerlijk lunchbuffet voorgeschoteld. Op de terugweg hebben we daarna ook nog eens het geluk om de reuzenmiereneter in actie te zien. Wat een gigantisch dier en een leuke afsluiter van deze speciale dag.

We hebben lang getwijfeld of we al dan niet naar Bonito zouden komen aangezien de trip zo duur is. In de Pantanal ontmoetten we twee Hollandse meisjes die niet zo in de wolken waren van hun snorkeltrip en we besloten om niet te gaan. Tot we op de terugweg van de Pantanal een Oostenrijker tegenkwamen die volledig ondersteboven was van de pracht die hij hier te zien kreeg. Hij vertelde ons in alle geuren en kleuren over zijn ervaring en net voor de bus toekwam veranderden we alsnog van gedachte. Daar hebben we absoluut geen spijt van, deze trip is één van de mooiste die we maakten en absoluut een onvergetelijke ervaring.