Lamington National Park: één van de drukst bezochte parken door de locals. Alweer een prachtig stukje natuur in het Australische hinterland.

Een erg bochtige 30km lange bergrit brengt ons naar de ingang van dit park, onderweg hebben we mooie uitzichten over de groene valleien. Het deel van het nationaal park dat wij bezoeken heet de Green Moutains en is zijn naam meer dan waard.

Op de parking staan al tientallen auto’s, we zullen vandaag niet alleen zijn om te wandelen. We beginnen met de Treetop Walk die druk bezocht wordt, hier wandel je op ongeveer 20m hoogte tussen de boomtoppen. In één van de grote, dikke bomen werd een platform gemaakt waar je langs een ladder kan inklimmen zodat je een wijd uitzicht hebt over de omgeving. We ergeren ons aan de families die roepend en luidkeels door de bossen lopen, wij hebben niet liever dan rust in zo’n omgeving.

Na een late lunch beginnen we aan een tweede wandeling in dit park, in totaal zo’n 6km heen en terug naar de Elebana Falls. Door de hevige regenval van de laatste dagen is één van de andere wandelingen afgesloten, maar ook op dit stuk is het erg modderig. We schuiven van de ene voet op de andere en slagen er niet in om onze tenen proper en droog te houden. Doorwandelen gaat niet op deze ondergrond, je moet voorzichtig zijn dat je niet onderuit gaat.

Het is alweer een mooi stuk regenwoud waarin we ons bevinden en het leukste van al is dat er bijna geen volk is op deze track en we dus in alle rust kunnen stappen. Enkel het geluid van de vogeltjes en de wind die door de boomtoppen ruist. Ook vandaag is het nogal fris, gelukkig komen de zonnestralen af en toe tussen de bomen tot beneden.

Wanneer we ons eindpunt naderen komen we eerst aan Picknick Rock, een hoop rotsen waartussen een riviertje stroomt. Een goeie 500m verder liggen de Elabana Falls, het perfecte voorbeeld van hoe een waterval moet zijn in subtropisch regenwoud, zo mooi. De waterval op zich is niet spectaculair, maar de omgeving eens te meer. Grote groene varens, hoge bomen met lange lianen in een dichtbegroeid bos. Daartussen stroomt het water naar een eerste pool waarna het in vier aparte kleine watervalletjes verder naar beneden stroomt.

Op de terugweg proberen we de pas erin te zetten, het wordt al laat en we willen graag nog een wandeling maken in dit park alvorens we terug vertrekken. Regelmatig zakken we diep weg in het slijk, maar we kunnen het ons niet meer aantrekken. Onze tenen zien nu toch al zwart en aangezien het kilometers aan een stuk zo modderig is is er geen beginnen aan om je proper te houden.

Als afsluiter van vandaag wandelen we naar de Morans Falls, een trip van 4,4km. Opnieuw gaat de weg door subtropisch regenwoud en zien we dikke, oude bomen rondom ons.

Net wanneer we boven komen schittert er een felle regenboog in de waterval, heel mooi. Het beste moest echter nog komen, we wandelen verder en komen aan een knappe lookout over de Green Moutains. De zon staat al laag en schijnt fel in onze ogen, voor ons ligt een mooie vallei van groene bergen.

Vandaag was alweer een topper: een mooi park met verschillende wandelingen doorheen het prachtige subtropische regenwoud. De hele tijd werden we vergezeld door het gefluit van de vogels, al kregen we er niet veel te zien. Wel ontdekten we een nieuwe papegaaisoort, de rood met blauw gekleurde vogels zagen we hier voor het eerst.

Op de terugweg ziet Dave een kleine pademelon (een kleine wallabie) aan de kant van de weg zitten, zoals gewoonlijk heb ik hem weer gemist. Wat verder ligt er een dode glider naast de rijweg, triestig als je weet dat dit diertje hier met uitsterven bedreigd is. Nog voor we goed en wel terug beneden zijn wil er een dier overlopen. Eerst weten we niet goed wat voor beest het is maar wanneer het terugdraait zien we dat het een simpele haas is.

Met dit park sluiten we het hoofdstuk Queensland af, morgen steken we de grens met New South Wales over.