ICEBERG is de naam van het zeiljacht waarmee we een 2-daagse tocht maakten doorheen de eilanden van de Whitsundays.

Airlie Beach is de uitvalsbasis voor een cruise doorheen de Whitsundays. Het aanbod van dit soort trips is onwaarschijnlijk groot en varieert van dagtrips tot 3-daagse uitstappen en zelfs langer. De prijskaartjes die eraan vasthangen zijn behoorlijk en een dikke merci gaat hierbij uit aan al diegenen die ons tot nu toe sponsorden. Die centjes hebben we geïnvesteerd in een geweldige zeiltrip.

De middag dat we toekwamen in Airlie Beach liepen we heel wat kantoren af op zoek naar de juiste boot, we wilden een ontspannen uitstap maken en dus niet op een partyboat terechtkomen vol feestende backpackers. Al snel lieten we ons oog vallen op de mooie Iceberg, tot we even later een aanbieding zagen voor een prachtige catamaran waar slechts 8 mensen aan boord kunnen. Die zou morgen uitvaren en had nog maar 2 boekingen, daarom werd de prijs verlaagd van 680$ naar 500$. Het deed onze buiken kriebelen, maar nadat we er goed over nagedacht hadden besloten we het toch iets simpeler te houden. Wij backpackers die al maanden naar ons geld kijken en proberen te bezuinigen waar het kan, het zou niet passen om dan ineens zo’n poepchique cruise te boeken. We zouden ons misschien niet eens op ons gemak voelen.

Met een hoop folders in de hand wilden we er nog een nachtje over slapen. Dat deden we op de parking van het Whitsunday Shoppingcenter, een tip van Conny en Koen. Zij hadden hier voor ons al 2 nachten ongestoord kunnen slapen en omdat er geen andere optie was quà wildkamperen palmden wij hetzelfde plaatsje in op de parking.

Dave had ’s avonds nog in reisverslagen zitten lezen en in eentje daarvan las hij over een kerel die zijn boottrip via een camping geboekt had en daarbij 2 gratis overnachtingen kreeg. Dat leek ons wel erg interessant, zo hoefden we de komende nachten niet op een parking te slapen.

We reden naar die camping die slechts 2km buiten Airlie centrum ligt en boekten er de 2-daagse trip met Iceberg. Daarvoor kregen we inderdaad 2 gratis nachten op een unpowered site, onze spullen uit de ijskast mochten we bij hen achterlaten tijdens de trip en ook onze camper konden we veilig achterlaten. Een pak armer maar met een volgens ons goeie deal zetten we onze Joss op een schaduwplekje.

Het centrum van Airlie Beach is niet groot, maar leven is er des te meer. Het lijkt wel alsof alle toeristen hier samenkomen, maar het kan ook te maken hebben met de paasvakantie.

We leggen ons deze middag aan het gratis zwembad langs het strand. Het is het grootste zwembad dat we tot nu zagen langs de Australische kust en gewoon zalig om te relaxen en te zonnen. Ook hier zijn er weer gratis openbare toiletten en douches, op dat gebied word je in dit land toch wel verwend.

De ochtend van onze zeiltrip reden we met de auto naar de haven en parkeerden onze camper op de gratis en bewaakte parking. We werden opgehaald door Chris, de eigenaar en schipper van Iceberg. Alle 12 plaatsen op het jacht waren volzet, een mooie groep met allemaal mensen van onze leeftijd.

Iceberg werd gemaakt in opdracht van een zakenman die met deze zeilboot de Sydney – Hobart race wilde varen. Zijn vrouw daarentegen wilde een boot die groot genoeg was om vrienden te kunnen ontvangen en zo werd er met beide wensen rekening gehouden bij de bouw van het zeiljacht. Intussen is Chris de eigenaar van deze boot en zal hij ons doorheen de Whitsundays varen. Deze eilandengroep bestaat uit 74 eilanden die variëren van heel klein tot het grootste onder hen, Whitsunday Island dat 109km² groot is.

Aan boord maken we kennis met Amy, zij fungeert als kok en moet Chris assisteren bij het zeilen. De bedden worden verdeeld en wij krijgen een eigen bunk voorin de boot, hoewel we maar betaald hadden voor een gedeelde ruimte. Dat valt dus lekker mee, benieuwd hoe goed we hier zullen slapen.

Het weer vanochtend is dan weer iets minder, de wolken zijn donkergrijs en het heeft de hele nacht geregend. Nadat alle bagage weggezet is komt iedereen naar boven op het dek, het zeilen kan beginnen. Kort nadat we de haven verlaten hebben begint Chris alles klaar te maken om te gaan zeilen, daarbij heeft hij wel een aantal helpende handen nodig. Dave staat samen met een Duitse griet aan de hoofdmast, zij moeten het zeil omhoog trekken. Eens dat gebeurd is kunnen we stevig beginnen zeilen. Intussen begint het opnieuw te regenen en zitten we allemaal met onze gele regenjassen op het dek in een schuin hangende boot. Dat is wel even wennen in het begin, het lijkt alsof je op elk moment overboord kan vallen, zo schuin hangen we. Reken daarbij nog de hoge golven en je krijgt het echte zeilgevoel. Hoewel het regent is het pure fun, hoge golven splashen omhoog en je proeft het zoute water.

We zeilen heel wat uren en gaan helemaal voorbij Hook Island naar Hayman Island. Daar worden de zeilen terug omlaag gehaald zodat het anker kan uitgegooid worden. Op deze plek gaan we snorkelen, maar eerst smullen we van de lekkere lunch die Amy klaarmaakte. Het nadeel van deze boot is dat de zitruimte beperkt is en niet iedereen gelijk aan tafel kan. Zeker op natte of koude dagen is dat lastig, anders kan je gewoon boven op het dek eten.

Nadat we onze hongerige magen gevuld hebben trekken we een stingersuit aan, dit beschermt je tegen de kwallen. De gevaarlijke box jellyfish zit niet in deze regio, maar de kleine venijnige kwalletjes die amper een centimeter groot zijn zouden hier wel eens kunnen rondzwemmen. Het is natuurlijk ook veilig tegen de gewone kwallen.

Met de dingo, een kleine rubberboot, worden we vlak boven het koraal afgezet. Het is intussen wel gestopt met regenen, maar de zee is nog vrij woelig van de afgelopen stortbuien. Daardoor worden we op en neer gewiegd terwijl we in het water hangen en is het zicht nogal troebel. Er zijn wel erg veel vissen in alle maten, vormen en kleuren. Op deze plaats is er veel koraal, maar de kleuren daarvan zie je niet vanwege het troebele water. Dave ziet een kanjer van een vis voorbij zwemmen die wel 40cm hoog was en nog eens zo lang, jammer dat ik die gemist heb.

Wanneer we genoeg gezien hebben of het te koud wordt om te blijven dobberen steken we onze handen in de lucht en komt onze schipper ons uit het water vissen. Op de boot wacht Amy ons op met een lekkere kop thee, koffie of warme choco.

In de namiddag varen we verder, op zoek naar een rustige baai waar we de nacht kunnen doorbrengen. We zijn niet de enigen met dat idee want er ligt al een andere boot in diezelfde baai wanneer we toekomen.

’s Avonds kunnen we een lange broek en een t-shirt met lange mouwen wel gebruiken. Omdat beneden alle plaatsen volzet zijn zetten we ons met ons bord op het dek onder de donkere sterrenhemel. In de verste verte zijn er geen lichten te zien en hebben we een geweldig zicht op de fonkelende sterren.

Een fijne eerste zeildag sluiten we af met een spelletje poker. Geen van ons twee heeft het ooit gespeeld en Dave slaagt er beide keren in om te winnen. Misschien moet ik eens overwegen hem mee te nemen naar een casino?

Nog voor de zon goed en wel op gekomen is start onze schipper de motoren al. Hij verwittigde ons gisteren dat hij vroeg wilde uitvaren omdat we een serieuze trip voor de boeg hebben. Wij vonden het zalig om zo vroeg aan de dag te kunnen beginnen, blijven liggen was trouwens geen optie want aangezien wij de kajuit voorin de boot hadden zouden we de hele tijd heen en weer geschud worden. Anderen bleven wel lekker lang liggen, ik zou misselijk worden van dat geschud in je bed.

Ontbijten deden we boven, een lekker warm broodje met choco en een tas thee. Dave was ineens goed wakker toen hij van de veel te straffe koffie proefde. We genoten van de ochtendfriste waarbij de opkomende zon voor wat warmte zorgde. Dat zijn momenten van pure rust en genot, enkel het geluid van het water en het felle licht van de zon te midden van de groene eilanden. Het zonnetje is vandaag dus wel van de partij, het belooft een mooie dag te worden.

Het is nog vroeg in de voormiddag wanneer we aanmeren aan Whitsunday Island, het grootste van de hele groep. Maar eerst zijn we zeker niet, er liggen al heel wat boten in de baai.

We wandelen naar de top van het eiland voor een lookout over de omgeving en Whitehaven Beach, de trekpleister uit de Whitsundays. Een stralend wit zandstrand dat 6km lang is, het steekt mooi af tegen het helderblauwe water. Wanneer de zon achter de wolken uitkomt krijg je een geweldig zicht en kan je heel wat verschillende blauw-tinten tellen in het water. Dit is een echt postkaartje, wat een mooie omgeving.

Tot iets voor de middag krijgen we tijd om te zonnen. Ook op dit strand is het zand wit maar vooral zalig zacht onder je voeten. Zo af en toe eens lekker relaxen doet toch deugd !

Eens terug aan boord staat onze lunch al klaar in een bruine, papieren zak. Amy vulde zachte pistolets met allerlei lekkers, het wordt alweer smullen.

De volgende stop is er opnieuw eentje om te snorkelen. Deze keer hebben we het rif helemaal voor ons alleen. Het voordeel van deze boot is dat hij klein en dus ondiep genoeg is om op meer speciale plekjes te komen. Enkel boten die minder dan 15 passagiers vervoeren kunnen tot hier geraken en dat maakt het toch een beetje bijzonder.

We trekken ook deze keer de stingersuits aan en worden boven het koraal gedropt. De zichtbaarheid is iets beter dan gisteren, maar nog altijd niet ideaal. Het is zoeken naar vissen, soms zie je er minutenlang geen en kort daarna ben je omsingeld door nieuwsgierige zwemmertjes. Net zoals gisteren komen ze vlak naast je zwemmen en ben je omgeven door een grote school vissen, echt mooi is dat.

Dan zie ik op de bodem, tussen een hoop stenen, een lange gekleurde staart. Ik kan me moeilijk voorstellen dat die van een vis is en blijf even hangen en kijken. Wanneer het beest beweegt zie ik dat het een rog is en roep Dave zo snel mogelijk om te komen kijken. Het duurt niet lang voor hij wegzwemt en we zijn gestippelde lijf zien met daaraan een lange staart. Of het een pijlstaartrog was weten we niet, daarvoor kennen we te weinig van deze beesten.

Dave krijgt het stilaan te koud en gaat bij Chris in de rubberboot zitten. Amper een paar minuten later komen ze naar me toe gevaren en trekken me de boot in, Chris heeft iets “speciaals” gespot dat hij wil laten zien. Snel halen we ook de andere snorkelaars binnen en varen richting de rotsen. Daar zwemmen twee parende zeeschildpadden !! Het is een geweldig zicht om deze dieren in het wild te zien, ze zijn zo reusachtig groot en mooi. We zien duidelijk hun grote koppen en schilden, prachtig. In de vijf jaar dat Chris hier komt met toeristen is het maar de tweede keer dat hij dit ziet, we hebben dus echt geluk.

Ik duik nog een laatste keer het water in, op zoek naar kleurrijk koraal en visjes.

Eens terug aan boord zetten we de eindsprint naar de haven in, we hebben nog een aantal uur te gaan en opnieuw worden de zeilen gehesen. Voor een laatste keer gaat de boot nog eens goed schuin hangen en in alle rust varen we terug naar Airlie Beach. Genietend van de omgeving en smullend van een zoet appelsientje gaan we huiswaarts.

Met toch een klein beetje spijt in het hart nemen we afscheid van Chris, Amy en Iceberg. Het was een fijne 2-daagse en we hebben er absoluut van genoten.

We halen onze Joss op op de parking en rijden voor een tweede nacht naar onze gratis camping. Het is toch een zaligheid om dan een goeie douche te kunnen nemen, rustig je eten klaar te maken en je bed te kunnen dekken. We zijn blij dat we vannacht niet opnieuw op de parking van de supermarkt slapen. van een reus aankondigen.