Daintree National Park van Mossman tot Cape Tribulation: in Azië maakten we al verschillende jungletreks, maar het regenwoud dat we hier te zien krijgen is ronduit prachtig.

Het eerste deel van het Daintree NP dat we bezoeken is Mossman Gorge, een prachtig stukje natuur. De parking staat behoorlijk vol wanneer we toekomen en in dit seizoen is dat een rariteit. Gelukkig kiezen de meeste mensen voor de korte wandeling of een duik in de Mossman rivier zodat wij het echte regenwoud bijna volledig voor onszelf hebben. Zo hebben we het graag, lekker rustig zodat we enkel de geluiden van de natuur horen en misschien ook wat tropische dieren kunnen spotten.

Na een uitzicht over de Mossman rivier die behoorlijk wild is door de regen van de afgelopen dagen en waarschijnlijk wel weken gaan we via de hangbrug verder naar het begin van het rainforest circuit track. De wandeling is slechts 2,4km lang maar absoluut de moeite, er is een goed aangelegd wandelpad waarbij je echt middenin het groene woud loopt. Wat wilde dieren betreft hebben we geen geluk, maar we vinden wel de plant terug waarvan bij het begin van de wandeling waarschuwingsborden hangen. Deze plant met gekartelde, hartvormige bladeren wordt zo’n 3 à 4m hoog en wanneer je deze aanraakt krijg je een prikkelend gevoel, ik vermoed zoals bij een netel maar dan veel erger. Er wordt zelfs aangeraden om een dokter te raadplegen na contact met deze plant.

Helemaal in de wolken na deze prachtige wandeling vertrekken we naar Daintree Village maar we komen alweer net iets te laat want het info center is al gesloten. Het regent intussen pijpenstelen, het is al donker en we moeten nog een slaapplaats vinden. Nu we de smaak van het wildkamperen te pakken hebben en we deze middag de kans hadden om een douche te nemen op een rest area aan de kant van de weg geven we niet graag geld uit aan vaak dure campings. Toch informeren we even in het kleine dorp omdat we onderweg niet al teveel gelegenheid zagen om onze camper te verstoppen. Nadat we de schandalige prijs van 10$ per persoon hoorden om op een stukje zeiknat gras te staan en naar het toilet te gaan in een container was de keuze snel gemaakt. We reden terug naar een infopunt waar we voordien ons avondeten klaarmaakten en besloten het erop te wagen om daar te blijven overnachten. Nadeel was dat we vlak naast de hoofdbaan stonden en goed in het zicht. Die nacht sliep ik niet erg gerust met de gedachte op elk moment gewekt te zullen worden door de politie, maar dat gebeurde gelukkig niet.

Om 5u30 liep de wekker af en maakten we ons klaar voor het volgende stuk van Daintree NP. Nog voor 6u stond onze Joss al op de overzet naar Cape Tribulation, we waren blijkbaar de eerste en de enige. Het was nog zo vroeg en eigenlijk nog te donker om te rijden, dus zetten we ons op de parking van een lookout voor het ontbijt. Die boterhammen met choco blijven geweldig goed smaken !

De hele nacht heeft het gegoten, het was te merken dat we ons in tropisch gebied bevinden en voorlopig is er nog geen beterschap op komst. De ene regenbui volgt de andere op, het zal een natte wandeldag worden. Eens het wat lichter wordt rijden we de bochtige rijweg op door het midden van het regenwoud. Snel kan en hoef je hier niet te rijden, de omgeving is zo mooi dat je er maar beter van kan genieten. Langs links hoge bergen en rotswanden, langs rechts het regenwoud en daar voorbij begint de zee. Na een aantal kilometers komen we vast te zitten voor een stuk overstroomde rijweg, aan de andere kant daarvan zien we nog twee personenauto’s stilstaan. De 4x4’s kunnen het zich niet aantrekken en razen door het water maar we hebben er geen idee van of onze Joss dat ook aankan. Gelukkig is één van de chauffeurs die aan de overkant staat dapper genoeg om een poging te wagen en wanneer we hem er zonder problemen zien doorrijden doen we hetzelfde.

Onderweg komen we het tourist info center tegen maar dat gaat pas om 9u open. In afwachting daarvan maken we onze eerste korte wandeling, de Dubuji boardwalk. Bij deze wandelingen zijn er houten platvormen gemaakt waarover je wandelt en zijn er regelmatig “boards” met informatie over de omgeving, de planten, de geschiedenis,… Zo kan je niet alleen kijken maar ook nog één en ander bijleren.

Ook hier staan we alweer versteld over de pracht van het regenwoud. Grote palmen in paraplu vorm, boomvarens, mastodonten van bomen met al even indrukwekkende wortels, een prachtig plaatje om in rond te lopen.

Nadat we de nodige brochures haalden in het infocenter rijden we helemaal naar boven tot Cape Tribulation. Dit is één van de weinige plaatsen ter wereld waar het tropische regenwoud uitkomt in zee. Hier kwam Captain Cook in 1770 aangevaren met zijn Endeavour en omdat hier alle onheil voor hem begon werd deze plaats Cape Tribulation genoemd. Nog leuk om weten is dat dit regenwoud het oudste ter wereld zou zijn.

De Kulki boardwalk brengt ons naar de stranden van Cape Tribulation, maar zwemmen zien we om verschillende redenen niet direct zitten. In dit gebied zitten veel kwallen waaronder de gevaarlijke box jellyfish, er zitten ook agressieve zoutwater krokodillen en het regent behoorlijk hard. We stellen een strandwandeling voorlopig uit en hopen dat het in de loop van de voormiddag zal opklaren. Terwijl maken we een andere korte wandeling die naar het Myall Beach loopt, het wordt een strandwandeling met de paraplu in de hand. Het is indrukwekkend om zien hoe het regenwoud overloopt in mangrovebossen die uitkomen in zee, een perfecte schuilplaats voor krokodillen dus het is oppassen geblazen tijdens een strandwandeling. Ook aan de riviermondingen moet je goed uit je doppen kijken want daar zitten wel vaker crocs.

Het is intussen nog steeds niet opgehouden met regenen, dus bereiden we ons voor op een natte dag. Ik had graag een snorkelcruise gemaakt, maar met dit weer houden we die centen liever voor een andere uitstap. Ook het zeekajakken sprak ons wel aan maar toen we deze ochtend een aantal toeristen zagen vertrekken in de regen leek ons dat niet erg aangenaam. Een andere topper zijn de flying fox cables waarbij je rondslingert tussen de boomtoppen, maar ook hiervoor hetzelfde liedje. 80$ betalen om anderhalf uur in de gietende regen te hangen vonden we weggesmeten geld. Er zijn wel een aantal wandelingen die je kan maken, maar de meeste zijn erg kort. 2 à 3km is zowat de maximum, tenzij je voor die extreme tocht van 6 tot 7u gaat maar dat zagen we dan weer net niet zitten.

Volgende op het programma was de Marrdja boardwalk die slechts 540m lang is. Hierbij vertrek je in het regenwoud en kom je terug langs de mangrovebossen. We zijn nog steeds zo onder de indruk van het knappe woud dat we ook hier lekker traag rondslenteren en onze ogen de kost geven.

Onze tocht door het Daintree NP sluiten we af met de Jindalba boardwalk dewelke ook slechts 700m bedraagt. Volgens de infobrochure zou de kans hier groot zijn om de kasuaris te spotten, dus in volle verwachting en in alle stilte begonnen we aan de korte tocht. Op het gebied van dieren zoeken hebben we niet al teveel geluk, zelfs hier krijgen we de vogel niet te zien. Om nog een poging te wagen wilden we graag de langere wandeling nog maken, maar nergens kunnen we het juiste pad vinden. Er staan geen pijltjes of borden die de weg wijzen en door de liters water die vandaag uit de lucht vielen is het moeilijk om een wandelpad te herkennen. Bovendien liggen er veel bladeren op de grond die elk spoor van een mogelijk pad uitwissen en we hebben geen zin om in dit regenwoud verloren te lopen.

Zo zit ons bezoek aan het Daintree NP en Cape Tribulation er veel vroeger dan gedacht al op. We hebben alle mogelijke wandelingen meegepikt en de activiteiten die we graag hadden gedaan hebben we geschrapt vanwege het slechte weer. Dat maakt dat we vandaag nog terug de overzet nemen en richting Port Douglas rijden.

De afgelopen twee dagen in dit park waren meer dan de moeite waard.