Puerto Madryn: het is te mooi en te indrukwekkend voor woorden ! Zelfs wanneer we nog maar door de straten van de stad wandelen richting zee zien we de walvissen in de verte al springen !

In de hostel worden we hartelijk verwelkomd door de gastvrouw met een kus. Het is een echt moedertype die niet liever doet dan babbelen, ze is enorm sympathiek en verzorgt haar gasten als de beste.

We komen ’s morgensvroeg toe na een lange nachtrit en ze zorgt voor een simpel ontbijt en lekkere koffie. Ze tatert zoveel en er is bijna geen ontsnappen aan, maar we gaan er vandoor om ons wasgoed binnen te brengen zodat we het vanavond alweer terug hebben.

Op weg naar zee denkt Dave een grote rots in het water te zien liggen, maar wanneer we iets zien bewegen blijkt het tot onze grote verbazing een walvis te zijn. We wandelen snel dichterbij en zien verschillende zwarte punten in het water, het zijn stuk voor stuk spelende walvissen. In de veronderstelling dat we een uitstap zouden moeten boeken om de walvissen te kunnen zien zijn we nu wel heel aangenaam verrast.

Terwijl we over het strand lopen zien we constant de grote koppen van de “southern right whales” bovenkomen afgewisseld met een mooie staart. Ze lijken de hele tijd in het water te tollen waarbij regelmatig een vin bovenkomt, het doet ons denken aan de spelende zeehonden in Nieuw-Zeeland. Net wanneer ik een filmpje maak over dit fantastische moment springt er aan de horizon een walvis uit het water, wwooowww ! Kippenvel krijgen we ervan bij het zien van deze spelende reuzen, niet veel later zien we een volgende walvis een sprong maken.

Je kan je al voorstellen hoelang we naar zee stonden te kijken, we kregen er niet genoeg van. Hoe vaak maak je het mee dat de walvissen gewoon voor je neus zwemmen en niet eens heel ver weg in zee ! Van op de pier heb je nog een beter zicht en zie je ze nog dichter, onvergetelijk zo’n momenten.

Omdat we voor morgen een uitstap hebben geregeld waarbij we de walvissen zullen spotten van op een bootje gaan we op zoek naar handschoenen, die zullen meer dan welkom zijn in deze koude. We lopen een beetje rond in het stadje en langs de souvenirwinkeltjes, gaan een hapje eten en wandelen terug naar de hostel langs zee met zicht op de walvissen.

Buiten deze gigantische trekpleisters valt er hier weinig te beleven.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg richting de Peninsula Valdés, het minibusje zit behoorlijk vol. Om tot in het nationale park te geraken moeten we al een hele afstand afleggen, aan de ingang bezoeken we eerste een museum met info over de fauna en flora van dit gebied.

Iets na zonsopgang bereiken we Puerto Piramide van waaruit de boottrips vertrekken. We hebben ons vandaag lekker warm aangekleed met een laag of 6, het zal nodig zijn in zo’n open boot. Daarbovenop krijgen we nog een regenjas en reddingsvest waardoor we onze armen niet meer dicht krijgen door het dikke pak.

In de verte zien we de walvissen al zwemmen en met zo’n bootje kan je echt heel dichtbij komen. Van op een paar meter afstand zie je de walvissen zwemmen en het is enorm knap wanneer ze hun wrattenkoppen bovensteken of een staart laten zien. Het frustreert met echter heel erg dat de schipper telkens de motor weer in werking stelt en de boot draait na een paar minuten zodat de mensen aan de andere kant ook eens op de eerste rij komen te zitten. Het lijkt een vriendelijk gebaar, maar telkens wanneer hij dat doet duikt de walvis onder en is het gedaan met kijken. Bovendien is het niet eens nodig want zelfs van aan de andere kant van de kleine boot kan je goed genoeg kijken wanneer je op de zitbanken gaat rechtstaan. Ik krijg er de kriebels van wanneer hij elke keer opnieuw de boot draait en de dieren wegjaagt.

Het is ook spijtig dat er hier veel minder walvissen zitten dan in de baai in Puerto Madryn. Bovendien zijn het hier geen speelse types, ze zwemmen gewoon rustig heen en weer en komen slechts nu en dan een beetje boven.

Om eerlijk te zijn waren wij teleurgesteld over deze boottrip. We hadden er teveel van verwacht omdat we gisteren de walvissen zagen spelen en springen in zee en vandaag enkel de rustige types te zien kregen. Ook het aantal is veel lager dan verwacht en vaak moesten we de hele baai overvaren op zoek naar een ander exemplaar.

Wat dan weer wel bijzonder was is dat we een koppel gezien hebben met een baby-walvisje. De kleur van deze baby is wit en daardoor kan je hem heel goed volgen aan de hand van de plek lichtblauw water. Bij de grote walvissen zie je onder water een donkere plek, bij dit kleintje kleurt het water felblauw en kan je hem goed volgen.

De rest van de dag brengen we bijna volledig door in de bus. We rijden zowat de hele peninsula rond en dat is zo maar even een traject van 400km. De omgeving is bijzonder in die zin dat je enorm weidse zichten hebt doordat we door steppegebied rijden. Maar langs de andere kant gaat dat eentonige landschap ook weer snel vervelen.

Aan de andere kant van de baai brengen we een bezoekje aan de Elephant Seals, dat vinden we dan weer wel plezant aangezien we deze soort gemist hebben in Nieuw-Zeeland. Nadeel is dan weer dat er niet heel veel zijn in deze tijd van het jaar en je ze enkel van ver kan bekijken. Het strand is afgeschermd leefgebied voor deze dieren, dus enkel van op afstand mag je toekijken.

Tijdens de terugrit zien we veel guanaco’s, een bruine lamasoort, die door de steppe lopen. Ze zijn steeds in groep waardoor ze goed opvallen in het lage struikgewas. Twee keer zien we ook een paar mara’s, nogal een bijzonder diertje. Ze zijn niet heel groot, hebben iets weg van een mini-hert en lijken langs de andere kant op een grote haas. Zelfs met veel verbeelding kom je met zo’n beschrijving waarschijnlijk niet eens in de buurt van hoe het dier eruit ziet, de foto’s zullen verduidelijking brengen :-)

Na een hele lange dag komen we in de late namiddag terug in Puerto Madryn. We gaan een hapje eten met Regina, een Duits meisje dat we leerden kennen.

Heel lang kunnen we de volgende dag niet uitslapen want we moeten alweer uitchecken en ons klaarmaken voor een volgende, lange trip. Voor de laatste keer gaan we wandelen langs de zee en over de pier en ook vandaag zijn er verschillende walvissen te zien. Het blijft toch bijzonder om hen van zo dichtbij bezig te zien, we zouden hier een hele dag kunnen staan kijken. Maar zoveel tijd hebben we niet, we doen inkopen zodat we een hapje en een drankje hebben voor tijdens de lange bustocht en nemen afscheid van de vriendelijke gastvrouw van de hostel.