Augrabies National Park: na het bezoek aan dit park nemen we voorlopig afscheid van Zuid-Afrika

Augrabies werd afgeleid van de naam die de oorspronkelijke inwoners aan dit gebied gaven: Aukoerbis oftewel “place of great noise”.

De waterval die we hier te zien zullen krijgen is de zesde grootste ter wereld.

Het is nog tamelijk vroeg in de namiddag wanneer we toekomen aan Augrabies. We planden om ons rustig te installeren op de camping en morgen het park te bezoeken. Maar, volgens de regels van het beheer van de nationale parken in Zuid-Afrika moet je ook reeds de conservation fee betalen voor de dag dat je toekomt in het park, al bezoek je het park op zich niet.

Dat vinden we dus volledig zinloos, we gaan geen 10 euro per persoon extra betalen enkel en alleen omdat we in het park overnachten.

Een regeling valt er niet te treffen, dus reden wij het park terug buiten.

We logeerden op een camping op enkele kilometers van het park en waren heel erg blij dat er daar een leuke bar was.

Het waaide ’s avonds alweer zo hard, zoals de laatste dagen het geval geweest is, dat het geen optie was om buiten te blijven zitten.

De volgende ochtend rijden we dus voor de tweede keer het park binnen, betalen we de conservation fee voor die dag en boeken we ook een plekje op de camping voor vannacht.

Eens dat in orde gemaakt rijden we naar de game area. Dit park kozen we niet zozeer voor de dieren die er te zien zijn, maar voor de landschappen en de gigantische waterval.

Al snel merken we dat we wat de landschappen betreft niet teleurgesteld zullen worden, wat een bijzondere en knappe omgeving.

Als eerste bezoeken we de ‘moonrock’, absoluut een bizar landschap maar enorm mooi.

Zowat 4u rijden we doorheen het park, daar pikken we de viewpoints mee die een prachtig zicht geven over een kloof waardoor de Oranjerivier stroomt.

We botsen onverwachts ook op een grote familie giraffen, zien verschillende gemsbokken (oryx) met hun indrukwekkend grote horens en rijden regelmatig langs springbokken en struisvogels.

Wat opvalt is dat de dieren hier helemaal niet gewoon lijken te zijn aan verkeer of bezoekers. Ze lopen onmiddellijk weg wanneer we dichterbij komen, uitgezonderd de giraffen die ons recht in de ogen kijken en blijven staan.

Gedurende de uren die we rond rijden in het park komen we amper andere auto’s tegen. Misschien omdat een groot deel enkel voor 4x4 toegankelijk is?

Na deze ochtendlijke rit installeren we ons op de campsite van het park. Het grasplein zit vol dassie’s, een schattig soort van knaagdiertjes. Althans, dat dachten we. Dassie’s blijken immers niet te horen tot de familie van de knaagdieren, maar zijn het dichtst verwant met olifanten.

Om deze dag in het park ten volle te benutten starten we in de namiddag, na een paar boterhammekes, met een wandeling in de omgeving van de camping.

Heel ontspannend zou deze trip niet worden, we zijn nog maar goed weg wanneer we omringd worden door honderden, misschien wel duizenden, kleine vliegen.

Die verdomde beesten kruipen in elke mogelijk gaatje: mond, neus, oren,… vreselijk zijn ze. Alleen al die vreselijke vliegen maken de wandeling in geen geval aangenaam, daarnaast is het ook nog een keer enorm warm.

Heel eerlijk, al zouden de vliegen er niet geweest zijn, dan nog was het geen spectaculair mooie wandeling.

We hadden wel een mooi zicht over een waterval en de kloof waardoor het water loopt, maar verder wandelden we niet door een bijzondere omgeving.

Als afsluiter van deze dag wandelden we naar de Augrabies Falls, dat moest vast en zeker spectaculair worden. We zagen al foto’s van de waterval in een brochure en ook aan de receptie hingen er prachtige foto’s.

Waar we echter even niet bij stil stonden… Zuid-Afrika was tot nu toe overheersend warm en vooral droog. Zowat elke rivier die we onderweg zagen stond droog en zo ook deze waterval.

Augrabies bestond amper nog uit 1 iets of wat grote waterval. Wetende dat in het regenseizoen het water van overal de rotsen komt afgedonderd was dit een enorme teleurstelling. Komt daar nog een keer bij dat 3 van de 6 platforms ingestort waren en dus ontoegankelijk. Voor datgene waarvoor we speciaal gekomen waren was elke moeite aldus vergeefs. Niks aan te doen uiteraard, geen regen is geen water en al helemaal geen waterval !